Recht uit het hart

Na meer dan twintig jaar intensieve Quranstudie, in samenwerking en overleg met geleerden over de hele wereld, en na diepe en pijnlijke ervaringen in zijn eigen leven, maakt Ustadh Nouman Ali Khan de balans op.
Verwacht je alvast aan een mooie analyse van de Ummah vandaag, en aan een hoopvolle en gedurfde kijk op haar toekomst. Bovendien komt er een prachtig echt gebeurd verhaal over wat de Quran in een mens teweeg kan brengen. Dit is echt “Heart to Heart”. Het zal je goed doen!
Mijn vertaling laat hier en daar herhalingen of zijspongetjes weg, maar ik heb wel geprobeerd dit moment zo getrouw mogelijk weer te geven insha Allah.

Vandaag wil ik een rechtstreeks gesprek hebben met velen van jullie die mijn lezingen volgen, soms al vele jaren lang. Wat ik wil doen is enkele overwegingen met jullie delen over de visie die ik heb, voor mezelf en deze organistatie (Bayyinah), over wat ik wil bereiken en de richting die we volgens mij uit moeten.

Die overwegingen zijn nog tamelijk ruw, want ik heb hier niets voor voorbereid of ingestudeerd. Het moet iets worden dat recht uit mijn hart komt en het jouwe raakt. Dat is mijn Du’a van meet af aan. Een Arabisch spreekwoord zegt dat wat uit het hart komt de harten raakt. Vandaar.

Allereerst wil ik het hebben over wat ik zelf heb waargenomen in verband met hoe de Ummah er uit ziet. Pas dan kunnen we spreken over Dawah (oproepen tot de Islam) aan niet-moslims.

In de lopende reeks over Ibrahiem (The Religion of your Father) leren we daarover. Toen ik je les gaf over “Wa lam yalbissu imanahum bi dhulmin – en die hun geloof niet bedekken met wangedrag” (De Edele Quran 6:77), bleef dat nazinderen in mijn hoofd. Allah heeft me overal ter wereld ongelooflijke zaken laten zien. Ik heb zoveel van de Ummah mogen zien en heb enorm inspirerende mensen ontmoet.
Wat ik ook heb gezien zijn trends die me diep hebben gekwetst. Telkens hetzelfde verhaal, overal, op verschillende manieren, in alle culturen en werelddelen blijken we gelijkaardige problemen te hebben.
Enkele daarvan wil ik onder je aandacht brengen. Het gaat hier natuurlijk om mijn standpunt, en het staat je dus helemaal vrij om het niet met me eens te zijn.

Extremisme

Het eerste probleem is extremisme. Vanuit het oogpunt van CNN en BBC draait extremisme rond een militante, oorlogszuchtige en jihadistische mentaliteit>. Een mooie term, Jihad, waar ze iets afschuwelijks van hebben gemaakt. Dat is echter niet waar ik het over heb.

Wat ik bedoel, is de extremistische mentaliteit in onze godsdienst, nog voor er sprake is van geweld. Die houding vindt zijn oorsprong in een groot gebrek aan kennis over hoe verdraagzaam onze godsdienst eigenlijk wel is voor heel wat zaken.

Een kind dat opgroeit in Pakistan, Bangladesh of India hoort iets dat Allah zou hebben gezegd. Voor hen is dat de absolute waarheid, en dat neem ik ze ook niet kwalijk. Maar een kind in Algerije hoort net het tegenovergestelde en in Nigeria hoort iemand nog iets anders, enzovoort… Ieder van hen is absoluut zeker van zijn standpunt, omdat ze het al die jaren steeds weer opnieuw hebben gehoord en geleerd. In plaats van te begrijpen hoe elk van die standpunten kon ontstaan…

Er zijn zaken waarover geen discussie bestaat.
Niemand zal je vertellen dat je
voor Magrib vier Rakaat moet bidden.
Maar er zijn heel wat zaken waarover
wel een verschillende visie mogelijk is.
Dat is echter geleidelijk aan verdwenen.

“Mijn visie is imaan, en al de rest is kufr.” Zo gaat het nu, met een extreme onverdraagzaamheid tegenover iemand die er anders uit ziet, die zijn godsdienst anders tot uitdrukking brengt, of zelfs maar lichtelijk anders bidt dan jij. Dat zal dan wel iemand zijn die zijn Islam niet kent.

Dat extremisme is ronduit afschuwelijk geworden en heeft geleid tot een groot aantal sekten. Wanneer iemand “Laa illaaha ila Allah” zegt, beschouw je hem niet meer als een moslim, maar je stelt je meteen de vraag of die persoon wel hoort tot de elite waartoe jij behoort. Wat tegenwoordig belangrijk is, is de vraag of iemand beantwoordt aan mijn visie op Islam, dan wel of hij erbuiten staat. Staan ze daarbuiten, tja, dan zijn ze misschien technisch gezien wel moslims, maar toch staat het zo goed als vast dat ze naar de Hel gaan… Al zeggen we het niet luidop, het is een algemeen verspreide houding geworden.

Nu denk je misschien dat ik het hier heb over een paar gekken die dit soort zaken verkondigen van op de preekstoel. Zo zijn er, veel zelfs. Maar het is ook de gedachtengang van veel mensen die er niet mee naar buiten komen. Dit extremisme heeft zich geleidelijk aan verspreid en is nu algemeen aanwezig.

Schrik voor extremisten

Dit heeft dan weer, volgens mij, een andere vorm van extremisme gebaard.
Het is de reden waarom ik dit jaar voor de Ramadan over Ibrahiem (vzmh) wilde spreken. Mensen zeggen wel dat ze dit verhaal allang kennen, dus waarom zouden we het daar nog maar eens over hebben? Maar Ibrahiem (vzmh) was begaan met de hele mensheid, mensen die hij nooit eerder zag, generaties in de verre toekomst, wereldwijd… Hij wilde voor hen allemaal het goede.

Wij beweren dat we de godsdienst
van Ibrahiem volgen, maar wat doen wij?
We vinden het leuk om een andere moslim
de grond in te boren omdat hij anders is dan wij.

Iemand wil moslim worden. “Deze godsdienst brengt mijn hart tot rust, ik voel me dichter bij Allah. Dit geeft me liefde voor mijn Boodschapper (vzzmh), ik voel me een lid van die éne Ummah…” Maar hoe dichter die persoon bij die godsdienstige omgeving komt, hoe meer verdeeldheid hij of zij ervaart. “Het is zo sektarisch en agressief! Daar wil ik geen uitstaans mee hebben!”

Daarom hebben de voorbije eeuw zoveel mensen afstand genomen van alles wat ook maar een beetje godsdienstig lijkt. Ik heb het over moslims! Ze gaan liever niet naar de moskee, gaan liever niet om met iemand die er uit ziet alsof hij Islam onderwijst, want die is vast extreem, haatdragend en vol vooroordelen. Dat zijn veronderstellngen, ja, maar ze zijn niet verzonnen. Heel wat mensen hadden inderdààd een pak vooroordelen, waren inderdààd extreem. Zij hebben die vijandige omgeving geschapen, en in reactie daarop zijn beide partijen steeds verder uit elkaar gedreven.

Van waar komt die weerstand tegen alles wat met de Islam te maken heeft?

Ze hebben iets meegemaakt “in de naam van de Islam”: onenigheid, hatelijkheden, cultgedrag, groepsmentaliteit,… Daar willen ze liever niets mee te maken hebben: “Ik wil gewoon een goed mens zijn.” Ze trekken zich terug en doen wat ze zelf goed vinden.

Wanneer je alle banden verbreekt met een omgeving waarin je over je godsdienst kan leren en geestelijk verder kan groeien, dan word je meteen ook een doelwit voor Shaytaan. Je staat er alleen voor en omringt je dan maar met niet-moslimvrienden, of moslims die het eigenlijk nooit over de Islam hebben. Hoe denk je dat je geloof dan zal groeien? Je dwaalt langzaam af, je verliest geleidelijk aan je band met Allah.

Welke Ummah?

Ik besefte pas hoe erg het is eens ik ging rondreizen en met de mensen praatte. Voorheen bestond een groot deel van mijn loopbaan uit les geven in moskeeën. En ik dacht dat de Ummah er ook zo uit zag. Dat klopt dus niet. Dàt publiek is een onderdeel van een onderdeel van een onderdeel van de Ummah. Ik kreeg een heel ander beeld van de Ummah en ontdekte bevolkingsgroepen waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde. Daardoor besefte ik dat je op straat mensen kan kruisen van wie je nooit zou veronderstellen dat ze moslims zijn, maar net zij dragen een enorme liefde voor deze Dien in hun hart. Ze willen zo graag meer leren, meer kennen, meer weten.

Daarnet had ik het over een generatie die zich heeft losgeweekt van alles wat godsdienstig is. Deze laatste groep mensen is daarvan een nevenverschijnsel. Ze houden namelijk van deze godsdienst en willen er zo graag meer over leren, maar tegelijk zijn ze doodsbang voor “islamitische” moslims… Echt bang.

Dacht je dat het alleen niet-moslims zijn die voor hun leven vrezen als jij met je baard in een vliegtuig stapt? Dan heb je déze moslims nog niet ontmoet. Zij zijn minstens even bang voor andere moslims. En ik heb geleerd om me in hun gevoelens in te leven, te begrijpen waar ze vandaan komen en het gesprek met hen aan te gaan. Wat ik vaststelde is, subhaan Allah, dat deze mensen er dan misschien niet uitzien als praktiserende moslims, maar ook dat ze het hart op de juiste plek hebben. Al wat ze nodig hebben is die vonk die hen verbindt aan de Dien van Allah.

Op afstand lijkt het alsof de Ummah meer en meer seculier wordt, liberaal, progressief. De mannen dragen geen baard meer, de vrouwen geen Hijab en de moskeeën lopen leeg. Eén van de zaken waarmee Shaytaan deze mensen kan vangen, is net dàt ze er niet uitzien als “echte” moslims. Omdat ze al niet in de beste omgeving verkeren, zullen ze fouten maken. Wanneer ze dat beseffen, willen ze uitoeken hoe ze taubah kunnen verrichten om terug te keren naar Allah.

Wat daarbij echt traumatisch is voor hen – en dit heb ik rechstreeks van honderden, misschien wel duizenden: de boodschap van op de mimbar die ze hebben onthouden uit hun kindertijd, namelijk dat ze nu vast wel naar de Hel zullen gaan. “Ik ben waarschijnlijk niet eens waard dat ik word gered, want degenen die worden gered zijn enkel de hele goede, fantastische mensen uit een ver verleden.” Iemand van deze tijd kan niet eens meer goed zijn in vergelijking tot hen. Met andere woorden, ze ervaren een diepe hopeloosheid.

Nieuwe Islam

Ik heb nu dus enkele problemen aangehaald: Extremisme, de reactie op de extremisme en de stille afglijdende Ummah, die zich probeert vast te klampen aan haar godsdienst, maar geen houvast vindt.

Dan is er nog een ander verhaal: “Weet je, die geleerden, die Sheikhs, die zijn veel te strikt. We moeten de Islam herzien!” Deze groep wil de Islam herinterpreteren zodat ze zich niet meer zo slecht en schuldig hoeven te voelen bij wat ze allemaal doen. Herinterpreteer de Shariah, de Quran, de islamitische leer… alles wat niet overeenstemt met de moderne tijdsgeest en niet thuis hoort in een progressieve wereldvisie.

Deze mensen stellen: “Laten we zorgen dat de Islam beter in de samenleving past. We maken hem politiek correct en beter verteerbaar voor de samenleving rondom ons. Van wat niet aanslaat bij de mensen rondom ons, zeggen we dan maar dat het niet meer relevant is. Allah heeft dat alleen gezegd voor de mensen toen, dit is niet meer voor ons tijdperk.”

Dit is een nieuwe beweging, en nog geen kleintje ook. Hier worden beslissingen niet in vraag gesteld omdat ze steunen op zwakke bewijzen, maar gewoon omdat ze ons niet liggen. “Ik wil een godsdienst die gemakkelijk is om na te leven, zodat ik mezelf niet moet aanpassen maar me toch goed kan voelen.”

Wat nu?

Plots stond ik dus tussen al die verschillende bewegingen en zag ik hoe moslims heel snel vooroordelen ontwikkelen over andere moslims. Wanneer je dan voor één van die groepen ook maar enig begrip toont, zullen anderen je al meteen een etiket opplakkeen alsof je dan ook tot die groep behoort.

Het tragische hiervan is dat de eigenlijke
prachtige leer van ons geloof verloren gaat.

Zoals ik het zie, wordt de Quran gereciteerd, er wordt les gegeven en geleerd, en er gebeurt zoveel goeds. Maar de eigenlijke mentaliteit die je door onze godsdienst moet ontwikkelen, het helende effect dat onze godsdienst op ons hart hoort te hebben,… waar vind je die nog?

Ik bestudeer de Quran als sinds 1999. Het is een passie, en ik denk niet dat ik nog iets anders zou kunnen doen dan Allah’s Boek bestuderen zoals ik het nu doe. Ondanks al dat studeren, moest ik toch eerst zware tijden in mijn leven doormaken om te ontdekken dat er altijd al zaken stonden in Allah’s Boek die ik nooit eerder had gezien. Tot ik ze bekeek vanuit mijn pijnlijke ervaringen.

Ik geef je een voorbeeld. Allah zegt: “Allahu walie’ulladhiena aamanu. Yughriedjuhum min addhulumaati ila annoer – Allah is de beschermende vriend van zij die geloof hadden. Hij brengt hen uit de duisternissen naar het licht.” Denk eens goed na.
Hij brengt ze uit de duisternissen naar het licht… Dan denk je toch aan mensen die kuffaar waren en die Hij naar de Islam heeft geleid. Maar de Ayah begint met “zij die geloof hadden”. Het gaat dus over mensen die al geloofden. Hij gebruikt de verleden tijd. En dan schakelt hij over naar de tegenwoordige tijd: “Hij brengt ze uit de duisternissen naar het licht.” Nu. En nu. Hij blijft dat voortdurend doen!

Dit betekent dus dat ook een gelovige in duisternis terecht kan komen. Niet één duisternis, maar allerlei soorten en vormen van duisternis. Ze kan voortkomen uit problemen met je ouders, je kinderen, je partner, jezelf, je eenzaamheid,… Veel mensen met dergelijke problemen houden die voor zich. Ze praten er met niemand over, omdat ze zich ervoor schamen. Nu, als ik niet weet en niet begrijp dat iemand dergelijke problemen heeft…

Ik ontmoette onlangs een jongeman. Hij kwam bij Fajr naar me toe en wou me gewoon even spreken. Bleek dat hij bijna 50 km hier vandaan woont, en hij was hier! Voor Fajr dan nog. We gingen ergens zitten. Het duurde zeker 5 minuten voor hij een woord kon uiten. Al die tijd zat hij te wenen en kon hij niet stoppen, door iets wat op zijn hart lag. Er was niemand die hij voldoende kon vertrouwen om er met hen over te praten, uit schrik voor wat ze erover zouden zeggen. Subhaan Allah.

Nood aan Rahma

Er zijn veel mensen die hun tranen inslikken. Zij hebben er behoefte aan te horen dat Allah om hen geeft, en om hun probleem. Ze moeten horen dat Allah van hen houdt en dat Hij er niet op uit is om hen tot de Hel te veroordelen. Voor wie iets misdaan heeft, heeft Allah een zachtaardige bezorgde manier om hen te tonen wat ze fout deden en hoe ze zich kunnen herpakken, waar ze daarvoor de moed en de kracht kunnen vinden.

Dat geldt ook voor gelovigen die in de fout zijn gegaan, zo erg zelfs dat ze het zich nooit hadden kunnen voorstellen. Hun omgeving heeft ze al afgeschreven: “Hoe kon je zo diep vallen! Walgelijk wezen dat je bent! Laat je hier nooit meer zien. Hoe durf jij jezelf moslim te noemen!” Moslims zijn de meest ongenadige van allemaal! Het doet me pijn dat ik dit moet zeggen, maar ik zou het ook niet doen als ik het niet aan den lijve had ondervonden.

Allah heeft me in mijn leven een periode gegeven waarin ik door diepe duisternissen moest, op emotioneel vlak, spiritueel, persoonlijk… Waarschijnlijk is één van de wijze redenen waarom Allah me dit liet doormaken dat Hij me wilde laten zien wat zoveel mensen meemaken zonder dat iemand het ziet.

“Allahu walie’ulladhiena aamanu. Yughriedjuhum min addhulumaati ila annoer.” Allah zegt ons: “Wanneer je beseft dat je fout zat, verricht dan Tauwbah. Hij zal je terug oprichten.” Weet je wie je dat niét gunt? Je medegelovigen, blijkbaar… En ik besefte dat dit niet alleen voor mij zo was. Véél mensen zitten in een gelijkaardige situatie.

Toekomstvisie

Ik had zo mijn eigen toekomstvisie voor Bayyinah. Doorheen de jaren groeide en veranderde die, onder invloed van mijn eigen ervaringen. Nu heb ik een andere visie voor wat ik met deze missie en deze organisatie wil aanvangen. Dat wil ik je in enkele minuten voorleggen. Eens je iets hebt gezien, kan je het nu eenmaal niet meer ongezien maken.

Het is mijn oprechte overtuiging dat de manier waarop de doorsnee-moslim over de Islam denkt, om het even van welke categorie van daarnet, echt los staat van de Quran. De woorden van Allah, met hun wijsheid, hun advies, hun manier van denken… daar hebben wij geen banden meer mee.

De Quran is een kunstmatig onderdeel
van het leven van een moslim geworden.

Je hoort hem nog wel gereciteerd worden, er zijn zelfs khalaqaat (lessen) over. Maar zelfs wie de Quran bestudeert, doet dat meestal door te bestuderen wat anderen er vroeger over hebben gezegd, niet door de Quran zelf te bestuderen.

Ons hart en onze geest horen met Allah’s Boek begaan te zijn, maar dat gebeurt niet zoals het zou moeten gebeuren. Zelfs toen ik voor het eerst de Quran bestudeerde, voelde ik het al zo aan: “Ik ben als moslim geboren. Waarom heeft niemand me dit dan geleerd? Waarom leer ik dat nu pas als twintiger?” En wanneer ik het Boek nu lees, na drie- vierentwintig jaar van Quranstudie, denk ik weer: “Waarom heb ik dat niet eerder gezien? Waarom had ik geen oog voor de empathie die Allah aan de dag legt, voor Zijn Barmhartigheid, zijn Wijsheid, in dezelfde Ayaat die ik al zo vaak heb bestudeerd?”

Dat komt doordat we een hardvochtig volk geworden zijn. Als individuen zijn we teder van hart, maar het verhaal van de Islam is verhard, ik durf zelfs zeggen ongenadig. En dat moet veranderen. De Quran moet terugkomen. Ken je het beeld waarmee de Quran in de Quran zelf wordt vergeleken? Een van die vergelijkingen die Allah geeft is dat de Quran als regen is die de verdorde bodem terug tot leven brengt. Hoe doet de regen dat? Door die bodem eerst zacht te maken. Dan krijgt het zaadje de nodige tijd om geleidelijk aan groeien.

Willen we de Quran terugbrengen
dan moeten we elk individu
de tijd geven om te groeien.
We moeten ze koesteren,
voorzichtig met hen omgaan.

Wanneer iemand naar me toe komt en zegt dat hij een drugs- of alcoholprobleem heeft, dan beperkt mijn taak zich er niet toe dat ik hem zeg dat het haraam is. Het is aan mij om hem te helpen ontsnappen aan die zaken, beetje bij beetje.
Zelfs voor de Sahaba heeft Allah niet gewoon geopbaard dat alcohol haraam is. Stap voor stap heeft Hij ze daarheen geleid en dat was een proces van jàren! Uiteindelijk zei Hij dat alcohol behoort tot het werk van de duivel. Dat was al die jaren daarvoor toch ook zo? Hij had dat dus van meet af aan kunnen zeggen. Waarom pas aan het einde van de Sirah, in Soerah Al Maida?
Die mensen waren bereid om ten oorlog te trekken voor hun geloof. Ze wilden hun leven geven voor de Islam. Maar sommigen slaagden er nog niet in om déze duisternis los te laten. Dat je moedig genoeg bent voor het ene, betekent nog niet dat je ook sterk genoeg bent voor iets anders.

Snap je nu hoe genuanceerd
onze godsdienst is? Prachtig toch!

Maar wij hebben dat kwijt gespeeld… Vandaar, mijn visie.

Ik probeer een commentaar uit te werken op de hele Quran. Een beknopte heb ik al gemaakt, maar nu wil ik er één in detail. (*) Achtenveertig Soerahs zijn al klaar, en als Allah me laat leven, hoop ik de rest af te werken in de volgende tien jaar.
Op die weg gebruik ik het werk van mensen die hun hele leven hebben gewijd aan Quranstudie: geleerden, specialisten, onderzoekers,… om werkelijk stil te staan bij elke Ayah en er over na te denken. Ik wil elke Ayah de aandacht schenken die hij verdient. Van dat materiaal wil ik een bibliotheek maken.

90% van dit materiaal staat niet op youtube maar op bayyinah.tv. Waarom? Omdat dit is bestemd voor mensen die zich hier echt op toeleggen. Op youtube vind je mijn wekelijkse khutbahs, podcasts zoals deze en dergelijk materiaal. Maar ik wil een bibliotheek uitbouwen voor mensen die elke dag beetje bij beetje de Quran willen bestuderen. Mijn visie is echter ruimer dan dat.

Het voorgaande is wat ikzelf kan doen.
Waar ik echt op hoop, is dat mensen bij mij leren en daar inspiratie uit putten.
Ze gaan praten met hun familie, met hun vrienden, en die weer met hùn vrienden.
In mijn langetermijnvisie moeten moeders overal in de Ummah
op een gemakkelijke manier de Quran kunnen leren
en hem op hun beurt aan hun kinderen onderwijzen.

Misschien heb je gehoord over een oproer onlangs in Pakistan, nog niet zo lang geleden, waarbij een man uit Sri Lanka door een meute werd doodgeslagen, zogezegd “omwille van de Islam”. Hadden wij ons werk gedaan zoals het hoort, hadden wij moeders twintig, dertig jaar geleden de mogelijkheid gegeven om hun kinderen te leren wat de Quran ècht zegt, zou dit dan ooit gebeurd zijn? Als wij die dorpen kunnen bereiken en het voor de ouders mogelijk maken om hun kinderen te leren waar het in de Islam echt om gaat, zouden ze dan zo’n hersenloze bende worden? Nee hoor!

We klagen alsmaar over de crisis in de Ummah,
op politiek vlak, sociaal vlak, economisch vlak.
Ze zit in een Qurancrisis!

Dat kan voor ons persoonlijk het geval zijn, maar zeker ook als een Ummah. We kunnnen dit niet oplossen voor de Ummah als we het niet eerst voor onzelf in orde brengen. Dàt is mijn visie. Ik wil iets doen waardoor ik overeind krabbel als ik val, waardoor ik kracht put uit het Woord van Allah, waardoor ik de nodige verbeteringen aanbreng en dan weer verder ga. Tegelijk herken ik om me heen anderen die ook zijn gevallen en ik moedig ze aan om op te staan: “Hier is het Woord van Allah! Begin eraan. Leer een beetje. Put kracht, herwin hoop, corrigeer je koers.” En dat kan, het is perfect mogelijk!

Als ik dat voor één iemand kan doen, waar dat toe leidt!
Ik geef Arabische les online (Dream Program), een online cursus over het Arabisch in de Quran. Tijdens de les worden studenten van over de hele wereld uitgenodigd om in te bellen in de live sessie. Er komt er weer een online. “Ustadh (leraar), ik heb gestudeerd en heb al veel vooruitgang geboekt. Ik bel je uit Frankrijk.” O, zeg ik, tof! Frankrijk! En hij zegt: “Je gelooft nooit waar ik ben.” Waar dan? “In mijn gevangeniscel.” Wablief? Hij draait de camera en, ja hoor, een cel. Hij filmt door de tralies de binnenkoer waar gevangenen rondwandelen.

Hij zit daar door een zwaar misdadig leven en heeft het Boek van Allah daar, in de gevangenis ontdekt. Hij kende niet eens Arabisch, maar is beginnen studeren. Beetje Quran, beetje Arabisch, luisteren naar lezingen over de Quran. Dat bracht zo’n verandering in hem teweeg dat zijn omgeving het ook opmerkte. Hij was de gevaarlijkste gangster in die gevangenis. Maar toen ze de invloed van die studies op hem zagen, gaven ze hem toegang tot het internet in zijn cel.

Weet je wat er dan gebeurde? Zestien of zeventien kerels uit die gevangenis zegden de Shahada door hem. Maar daar stopte het niet. Hij was gek op Soera Ya Sin. Ik had daar een paar jaar geleden enkele lezingen over gegeven en hij had die gezien op youtube. Hij was er meteen weg van en leerde de Soera uit het hoofd. En dan leerde hij zijn celgenoten de Soera aan. Zelfs niet-moslims leerden Soera Ya Sin uit het hoofd in zes maanden tijd! En bij elke Ayah of elk fragment dat ze leerden, bekeken ze mijn video’s die hij voor hen in het Frans vertaalde. Dus ze kenden ook de tafsir van wat ze leerden. Toen enkele van hen naar huis mochten, werd hun hele familie moslim – door Soera Ya Sin. Ik ben van plan hem te gaan bezoeken. Ik wil hem in mijn armen nemen.

Dat is dus mijn visie.
Ik wil de verhalen noteren
van mensen die hun inspiratie vonden
in het Boek van Allah.
En dan wil ik hen ondersteunen
om ook anderen met dat Boek
te inspireren, en die op hun beurt…

Beeld je die jongemannen in die gevangenis in, die zo veranderd zijn. Hoeveel generaties zullen de invloed van die verandering hebben ondervonden over honderd jaar? Dat is wat ik met de rest van mijn leven wil doen.

Wat ik van jullie wil, die gebruiken wat ik hier deel? Dat je voor jezelf beslist dat je het licht van de Quran in je hart wil, dat je hier iets uit wil halen, dat je leert, dat je dit tot een vast onderdeel van je leven en zelfs van je dag maakt. Ik heb al een vertaling van de volledige Quran op video. Een korte bespreking (Concise Commentary). Je vindt ze op bayyinahtv.com. Word lid en begin eraan.

Aanvankelijk was mijn businessplan dat ik een organisatie wilde oprichten in dienst van Allah’s Boek, die geen geld moet inzamelen. Ik wil geen geld vragen. De reden daarvoor is dat ik me onbehaaglijk voelde wanneer ik in de moskee kwam of bij een evenenment en dat er dan alsmaar om geld werd gevraagd. Ik kleineer die organisaties zeker niet. Er is niets mis mee om geld te vragen voor het werk van Allah. Maar ik voel me daar niet goed bij.

Dit is iets voor mensen die geloven.
Wie in iets gelooft, heeft niet het gevoel dat hij gééft,
maar dat hij in zichzelf investeert.

Voor mij hoef je niets te geven. Ik wil eerst en vooral dat jij in jezelf investeert voor je in een ander investeert. Ik wil dat jij je erop toelegt om de Quran te leren, en ervaart: “Dit is iets waar ik me zo goed bij voel en waar ik zoveel aan heb”. En als gelovige wil je voor de ander wat je voor jezelf wil. Als jij leiding en zingeving hierin vindt, dan wil je dat vanzelf delen met anderen.

Wie kan geven, geeft. Het lidgeld bedraagt 11 dollar per maand. Het geeft niet als je dat niet kan betalen. Vraag gewoon een gift-abonnement aan. Je krijgt het zo. Mijn business analysten waarschuwen me wel: “Als je teveel mensen een gratis abonnement geeft, gaat het onderhoud van je server peperduur worden.” Dan zeg ik gewoon: “Niet over piekeren. De mensen die hierin geloven zullen wel over de brug komen. Het enige waar wij ons zorgezn over moeten maken is dat we niemand uitsluiten.”

Mensen zeggen wel dat islamitisch onderricht gratis hoort te zijn. Maar niets in het leven is gratis. De lichten die hier branden kosten geld, de lesgever moet zijn gezin onderhouden, enzovoort. Maar daar gaat het niet eens om. Het màg niet gratis zijn. Dit is de hoogst mogelijke vorm van onderwijs! Ze moet toegankelijk zijn en betaalbaar. En als er winst wordt gemaakt, moet die worden ingezet om het werk nog verder te verspreiden.

Een Quranorganisatie zou machtiger moeten zijn dan Netflix. Waarom denken we niet in die zin? Zij mogen smerig materiaal verspreiden. De hele wereld kan reageren dat het te ver gaat, met schokkende beelden van kinderen bijvoorbeeld. En zij reageren doodleuk: “Dan trekken we ons lidgeld op” en hun aandelen stijgen in waarde in plaats van te kelderen. We moeten groots denken. In eerste instantie denk ik aan mezelf, en anderzijds heb ik die grootse visie van wat ik voor de hele wereld wil bereiken. We hebben nu wel genoeg gebouwen opgetrokken.

Nu is het tijd om mensen te bouwen,
om ze op weg te helpen met het Woord van Allah.
Dat is mijn oproep aan jou,
oprecht uit het diepste van mijn hart.

Jij weet niet van waar onze volgende inspiratie zal komen. Uit een gevangeniscel? Ergens uit een kelderkamertje? Wordt het de buitensmijter van een club, die in zijn vrije tijd de Fatiha leest op zijn mobiele telefoon en beseft dat het tijd is voor verandering? Jij weet niet waar het vandaan zal komen. Dat ligt in de handen van Allah. Onze taak bestaat er enkel in om dit te ondersteunen. Daarom bid ik dat ik mensen kan vinden met dezelfde instelling in hun geest en in hun hart en die daar van willen uitmaken.

(*) Via de link in de tekst vind je de podcast van Bayyinah tv. Die heeft niet àlle opnames ter beschikking, maar je kan er al wel mee aan de slag. De hele reeks “Concise Commentary” vind je op bayyinah.tv. Broeder Nouman vertelt aan het einde wat het kost, en dat je dat lidmaatschap ook gratis kan krijgen.

Bron: “A Heart to Heart”